Al-law me

'To law or not to law' - dat is al maanden een zeer belangrijke toekomstvraag voor ondertekende hier.

Sinds september 2009 werd er naar infodagen gegaan in binnen- en buitenland (Nederland), werden 'study fairs' vereerd met een bezoek, urenlang binnen-en buitenlandse curricula en vakkenpakketten bekeken, herbekeken, bestudéérd: Hoeveel studiepunten geven ze 'hier' aan Staats-/Persoons-/Gerechtelijk recht? Ah, da's één meer dan 'daar'. Welke seminarie-opties zijn er? En welke in UCL? En in FUNDP (Doet dat letterwoord u ook aan een of ander gevechtswapen denken 'or is it just me'?! Geen idee hoe ik erbij kom, de 'p' staat zelfs voor 'paix'! :)) En wat met de KUL? Lap, aan de VUB en de UA geven ze 'Boekhouden' en ik krijg al maagkrampen bij de gedachte alleen dat ik mij voor de volle 3 of 4 studiepunten dààrmee zou gaan bezighouden - per definitie is elk studiepunt voor zo'n vak er bij mij één te veel, m.a.w. mijden die handel! Two down!
En zo meteen in 't Frans beginnen in Wallonië of Brussel terwijl vele Nederlandstalige rechtencursussen al 'niet echt Nederlands zijn' (dixit Zij die Ervaring hebben) en er bovenop mijn Frans een laag stof én een laagje Italiaans ligt, is misschien toch ook niet het beste idee ooit.
En wat met Nederland? Mjaaaa, veel goeds gezien, zeker wel. Maar toch niet dat 'ja-dit-is-het'-gevoel.
Veel en veel en nog veel meer vragen en kwesties en vergelijkende studies werden gevoerd en volgden. Te veel om hier te vertellen.

Maar op een dag, ik weet al niet meer wanneer: Bleef er plots een sterre stille staan. En vond ik, ergens, goed verstopt een grondige reden voor één bepaalde keuze.

(Toegegeven, er blijven tot op heden nog een paar kleine vakjes onaangekruist op de checklist staan, maar daar komt asap verandering in.)

Na 4 jr Kunstwetenschappen in Gent, gaat ondergetekende nog 4 jr Rechten in Leuven aan haar sjaal breien. Zodat ze 't wat warm heeft in komende winters.
En dat ze op haar tanden zal mogen bijten, weet ze al.