"Het werd de ochtend van een dag. Buiten sloegen de geluiden aan het zweven in ons late hoofd. Iets in de kamer hield onze adem in en kwam toen ademend de kamer in, de ochtend van zijn leven. Het keek naar alles wat het nog niet zag. Het schreeuwde om alles wat het nog niet wist maar wel al miste. Het lag in onze handen en het was hij."
Zelden las ik zo'n prachtige openingszinnen. 'Kleine Dagen'. Bernard Dewulf won er vorige maand de Libris mee.
Ik las niet verder. Ik wacht met de rest. Uitstellen, my middle name. Niet te lang, wel net lang genoeg; tot tijd en gemoed volledig klaar zijn voor de schoonsprong in de letterenpoel en verdrinking erin bijna mijn dood betekent. Intensere leeservaringen als gevolg. Binnenkort.
Er zwermen hier al genoeg haastgevulde dagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten