maandag 26 januari 2009

Real Fairy tales Rule


DS 26 januari 2009
Vrouw ontwaakt uit coma na kus

Soms worden sprookjes werkelijkheid. Een Britse vrouw is uit haar coma ontwaakt toen haar man haar om een kusje vroeg. Voor het gezicht van de verbijsterde artsen reageerde ze op de vraag van haar echtgenoot. Na twee jaar revalideren doet ze haar verhaal.
In het sprookje van de gebroeders Grimm slaapt Doornroosje honderd jaar nadat ze zich aan een spinnenwiel prikt. Een prins weet de betovering te verbreken door de slapende prinses te kussen. In Groot-Brittannië werd het sprookje twee jaar geleden werkelijkheid voor het gezin Ray. Het koppel trouwde in 2000 en kreeg drie jaar later hun tweede kindje. Kort na de geboorte van haar zoontje Alexander kreeg Emma Ray een hartaanval terwijl ze aan het winkelen was in Telford. De vrouw raakte in een diepe coma.

Echtgenoot Andrew Ray zat twee weken naast haar ziekbed, hopend dat zijn vrouw zou ontwaken. Dokters vertelden hem dat ze iedere dag kon wakker worden, maar dat het risico bestond dat ze nooit meer zou bijkomen. De man probeerde alles om haar te doen ontwaken. Van haar lievelingsmuziek afspelen tot geluidjes van haar baby laten horen. Ook had haar dochtertje al verschillende noodoproepen als ‘mama, word alsjeblieft wakker’ aan haar bed gebracht. Ten einde raad vroeg hij wanhopig: ‘Emma, geef me alsjeblieft een kus’. Voor de ogen van de verbijsterde dokters draaide de vrouw haar hoofd om, tuitte haar lippen en gaf een kusje op de mond van haar man. ‘Ik kon het niet geloven,’ zegt IT-consultant Andrew Ray in de Daily Mail. ‘Mijn hart voelde alsof het uit mijn borst zou springen en het leek alsof er een zwaar gewicht van mijn schouders viel.’

Dokters die getuige waren van de kus, reageerden verbaasd op het plotse ontwaken van Emma Ray. Neuropsychologe verbonden aan het UZ Gent, Engelien Lannoo, spreekt over een uitzonderlijk toeval. ‘De meeste mensen ontwaken uit hun coma,’ zegt Engelien Lannoo. ‘Bij een coma van twee weken spreken we ook niet over een onomkeerbare coma. Mij lijkt het eerder toevallig dat de vrouw net op het moment van de kus bijkwam. Het had evengoed op een ander moment kunnen gebeuren, al is het natuurlijk wel een sprookjesachtig mooi toeval.’

Volgens de neuropsychologe is goede verzorging de eerste voorwaarde om uit een coma te ontwaken. ‘Een goede conditie bevordert het bijkomen,’ zegt Lannoo. ‘Van stimulatieprogramma’s zoals muziek en andere prikkels is niet bewezen dat ze een verschil maken. Langs de andere kant is ook niet bewezen dat ze geen verschil maken, dus worden stimulatieprogramma’s bij de meeste patiënten wel verricht.’
(...)
Eline Bergmans

dinsdag 20 januari 2009

De WWW-hypothese

Wat is de kans dat het Spaanse meisje dat je bij toeval ontmoette in een stad die niet de jouwe is en waarmee je besluit vijf maanden samen te wonen, er drukke internet-forum-contacten en discussies op nahoudt met een Belgisch meisje waarmee jij tussen je 11de en 15de levensjaar toneellessen volgde in het naburige home-town conservatorium?

Nihil, denkt u?

Mis!

maandag 19 januari 2009

Vergeet vooral de tijd niet te doden (2)

Nooit eerder was ik zo'n fan van Verhelst. Aan alles komt blijkbaar een einde.


Kijken in de flits - Peter Verhelst


Gij zult en zult Met volle mond Met volle kracht
Met heel uw lijf Met alles wat gij in u hebt Op

leven en op dood Als voor de laatste keer Met volle

teugen Wijdbeens Kijk niet achterom In stijl Uit

liefde Juichend Koortsig Gelukzalig Zwijmelend

Met volle moed Met open mond Van links naar

rechts Van voor naar achter Op je knieën Op je

mond Als nieuw Genietend Als het ons maar de

door de nacht sleept Ons verlost De uitputting

voorbij De hoop voorbij Verdriet voorbij Immer

vooruit Als voor de eerste keer Al weten wij Al

kennen wij Al hopen wij vergeefs want zijn we niet

vergeefs - dat vieren wij, dat willen wij, dat jaagt

ons op en maakt ons mooier, trekt ons uit onszelf,

buiten onszelf, dat laat ons branden, want zo zijn

we, vuurwerk opspuitend in de lucht



alleen als we vallen

hebben we het hart van de zon bereikt


Uit: 'nieuwe sterrenbeelden'


Het is geselecteerd voor de Herman de Coninck-prijs 2009.

zaterdag 17 januari 2009

Waaraan maakt u zich schuldig?

Omdat in bibliotheken het kleinste geluidje of handeling onze aandacht kan afleiden van de cursus waarop we ons danig moeten concentreren en in deze barre tijden de spanning hierdoor hoge toppen scheert, een kleinschalig empirisch onderzoek. Waaraan maakte u zich reeds schuldig?

-herkauwing van kauwgum in D-groot
-het laten ploffen van dezelfde kaugum
-het tikken met potlood/balpen op de tafel
-het kraken van gewrichten
-driftig rondlopen en doof zijn voor het getik van de hakken onder uw schoenen
-zenuwachtig uw cursus doorbladeren
-'luidop fluisterend' uw spannendste nacht met uw buurvrouw/man delen
-telefoneren
-uw volgende roman of het betere paperwerk aan hoog tempo tikken op uw computer
-uw buurstudenten tot fan-wording van uw MP3-muziek dwingen
-met behulp van democratie een nieuwe ringtoon voor uw gsm kiezen
-snuffend en hoestend uw kans op een zitplaats voor de komende week verhogen door uitschakeling van de u omringende bib-bevolking
-last but not least: uw buren verblijden met een praktijkles uit de cursus 'hoe uw liefste schat zo opvallend mogelijk kussen'

Noten: Studeren met slaapmasker bevordert de concentratie, maar bleek iets minder handig bij het lezen; de uitvinder van de MP3-speler verdient een standbeeld (indien wij gebruikers tenminste collectief de beleefdheidscode weten toe te passen - zie boven), evenals de eerste fabrikant van de weliswaar minder stoere oordopjes.

Omdat dit gezien moet worden: how to say i love you.

Een laat-je-raken-filmpje, op een uiterst vroege zaterdagochtend in januari, moet kunnen.


zondag 11 januari 2009

Vergeet vooral de tijd niet te doden

Omdat ik ervan hou.


What if you slept?
And what if,
in your sleep,
you dreamed?
And what if,
in your dream,
you went to heaven
and there you plucked
a strange and
beautiful flower?
And what if,
when you awoke,
you had that flower
in your hand?

Ah... what then?

- Coleridge

zondag 4 januari 2009

L'auberge italien

Enkele maanden geleden schreef ik voor Dilemma, het studentenblad van Filologica, mijn eerste Erasmus-indrukken neer. Ik wou ze ook u, onbekende lezer, niet onthouden.

Vertrekken op Erasmus begint eigenlijk bij het koffer pakken. Jaja, Ryanair is de vriend van ons allen, dus slechts vijftien kilo bagage en tien kilo handbagage. Uiteraard veel te weinig, zeker voor iemand wiens schoenen -en accessoireverzameling ziekelijke normen aanneemt, om maar de kledingkast en de boekenkast buiten beschouwing te laten. Maar gelukkig is daar in tijden van nood de mammie, die bereid is helemaal naar Italië te rijden om te checken of haar bambina nog zal leven na een maandje ver van huis. Het gerantsoeneerde aantal bagagekilo’s moet dus slechts enkele luttele weken overbruggen. Een goeie drie dagen heeft het gekost, dat inpakken. Weegschaal: achttien en twaalf kilo. Moet kunnen.

Genova by night is de eerste indruk van de plek waar ik mij zo’n vijf maand ga settelen. Ene Davide van de GEG (de Erasmusorganisatie van Genova, uitspraak [Jack] ) voert mij van het station naar het ‘Ostello per la Gioventù’ en toont mij meteen ook waarom onschuldige lieve meisjes beter wegblijven uit de havenbuurt wanneer de nacht gevallen is. Een veld vol straatmadeliefjes in alle soorten en kleuren flitst voorbij. Zwarte (maffia-) mannetjes daartussen krioelend en – geruststelling? – een groep patrouillerende carabinieri met geschut om u tegen te zeggen. ‘Goed dat de mammie dit niet ziet’, denk ik snel terwijl Davide in Engels doorspekt met Italiaans zijn nachtelijke toeristische rondtrip verder zet.
Al snel blijkt het nut van GEG’s studentikoze taxidienst. Het ostello ligt veel verder van het stadscentrum dan in al mijn naïviteit gedacht en daarenboven hoog tegen de Ligurische bergflank. Ik zag het mijzelf al doen, de rol van muilezel met klasse enscenerend …

Wat ik toen nog niet wist, was dat ik twaalf dagen erna nog steeds naar boven zou klauteren, autobusgewijs en minder enthousiast, na wééral een vruchteloze dag kot-quest. Want het moet gezegd, de heilige graal vinden is makkelijker dan een camera singola, de naam waardig, in het stadscentrum van Genova. Wel meer dan 150 nummers moet ik die dagen zonder overdrijven gebeld hebben. Om meer dan 50 keer geen gehoor krijgen, 35 keer ‘al bezet’, 35 keer ‘camera doppia’ (d.i. twee bedden op een kamer – don’t ask.), zo’n 10 keer te bepalen dat het toch echt véél te ver van het centrum ligt, en een tussen de 30 en de 40 afspraken te maken. En dat alles in lachwekkend jean-marie-Italiaans. Si si, certo, Signora, va bene, va bene. Imagine. De hilarische scènes kregen we er meermaals gratis bij. En dit is natuurlijk waar het beste begint, die “wij”- vorm. Een heel ostello vol Erasmussers. Allemaal strubbelend met de italiaanse bureaucratie, de taal en de stad zonder koten. Allemaal elke dag eenzelfde verhaal dat uiteindelijk toch wel happy eindigt, mét kot en honderd vrienden extra.
(Clichés, i love them.)

P.S.: Wisten jullie dat je ook in oktober nog kan zwemmen in de Middellandse Zee? *grijns*
Ci vediamo.

vrijdag 2 januari 2009

Nieuwjaarswensen 2009

Omdat:


Stel ik voor dat we ons in 2009 bezighouden met de Belangrijke Dingen Des Levens:



(met dank aan Toon Tellegen)



En laten we daarbij ook het volgende niet vergeten(*):
(*) omdat beelden soms meer zeggen dan woorden, zie hier een streepje film:
DANCE ; LOVE (het is niet wat het lijkt, volledig bekijken) ; SING ; LIVE (maak uw eigen filmpje)



**** Felice Anno Nuovo! Happy New Year! Gelukkig Nieuwjaar!
GENIET van 2009! dat niet doen, zou vast zonde zijn ... ****