Who the hell..

Eigenlijk iets vreemds, zo'n blog.
Het heeft veel weg van een dagboek of logboek, maar mist toch een belangrijke eigenschap van zo'n papieren levensverslag m.n. het geheime, het geslotene, de overtuiging dat waarschijnlijk alleen jijzelf ooit zal herlezen wat je neerschrijft. En laat dat laatste vooral niet het geval zijn voor een blog. Bloggen is juist je hersenspinsels, belevenissen en bedenkingen prijsgeven aan zowat iedereen die ze lezen wil. Nu rijst natuurlijk de vraag, wié zal - in hemelsnaam- ooit ook maar enige vorm van interesse aan de dag leggen in het leventje van déze kleine mier? Hebben we niet allemaal genoeg 'eigen leven'? Ik moet toegeven dat ik dit anonieme, wereldburgerlijke aspect van een blog wel erg spannend vind. Waarschijnlijk was het dat, wat me over de streep trok om voor mezelf, net als miljarden andere mieren mij voordeden (de mens blijft een kuddedier), een blog te starten.
Geen idee wat hier allemaal gaat verschijnen en tegen welke frequentie. Ik leg mezelf helemaal geen druk op. Ik schrijf wat en wanneer ik zin heb.
Slechts een iets moet me nog van het hart: een ietwat ideologische-misschien wel naiëve- wens nl. de slagzin bovenaan deze blog. Neem hem ter harte, alles lijkt immers te snel te evident...