Barbie

Ik heb een vriendin waarnaast je verbleekt.
De soortnaam ‘Barbie’ - of ‘Bimbo’ zo je wil – vindt z’n oorsprong bij haar. Dat kan niet anders.
Tot gisteravond was het zo'n goeie drie jaar geleden dat ik haar in levende lijve zag. En ja, het was even schrikken. Naast onze leeftijd bleek vooral ook haar Barbie-gehalte er immers niet op achteruitgegeaan. De brug naar de achttien lentes van weleer leek zelden zo gammel en ver weg.

Wij, de on-Barbieuze Andere Vriendinnen, hadden al bij de eerste aanblik om ter meest spijt de lippenbalsem die avond niet te hebben gewisseld voor een meer glanzende en opvallende versie, net als Zij. Hiermee hadden we dan aangegeven dat het ons naast de ontwikkeling van het interieur van onze bovenkamers uiteraard niet aan tijd ontbreekt voor zonnebank, pedicure, kapper- en fitnesssessies. En dat wij ons uiterlijk nooit ofte nimmer verloochenen, zeker niet op een vrijdagavond na een vermoeiende Gentse, Brusselse of Antwerpse week. (irony intended)

Ze was ziek, lachte ze mijn complimenten weg. Ik lachte met enig ongeloof terug en kon niet verhinderen te bedenken dat ikzelf er in gezonde toestand nog niet uitzag als Zij.
U hebt ondertussen misschien al in de smiezen: ondergetekende omringt zich meestal eerder en uitdrukkelijk niét met de stereotiepe Bimbo: heet, blond en oliedom. Gelukkig valt onze vriendin niet onder de laatste noemer, waardoor ze de categorie 'Temptation-vlees' op een gebrushte haar na kan ontwijken.

Onze Vriendin heeft altijd vriendjes. Maar klaagt hierover steevast. Zo ook gisteravond tegen ons, de gemiddelde vriendinnen al dan niet met/zonder prins. Waarom wij altijd gasten met enig karakter tegenkomen, tof (ook buiten bed) en waarmee buiten te komen valt. Ze vroeg het zich luidop af. Degenen immers die haar pad kruisen halen amper het kwaliteitslabel ‘Beschaafde Diersoort’, blijken (buiten bed) per definitie karakterloos en onvolwassen en bovendien meestal gezegend met een gruwelijke naam - genre Ken(ny). Jaja, what's in a name maar toch...
Momenteel is er in haar leven een mannelijk Ding van 21, student journalistiek, genaamd Gregory en verliefd. Zij ‘weet het niet goed’ maar wil hem niet dumpen zonder meer. Liefst, zo droomt ze, zou ze hem willen bijhouden 'voor later'. En nog wat in de broedkast steken tot dan. Spijtiggenoeg blijkt hij voor dat laatste net té beschaafd. En te groot.
Exit Gregory in de maak, ik voel het.

Sommigen menen dat ze over luxeproblemen klaagt en niet moet zeuren over de aanwezigheid van Iets dat op een vriend lijkt. Dat zijn vooral degenen zonder dat laatste aan hun zijde.
Anderen snappen haar punt wel, maar spreken niet uit wat je ze ziet denken. Namelijk dat haar looks, koorddansend tussen stijlvol en ordinair, haar logischerwijze in één richting drijven. Oorzaak-gevolg. Basis-fysica. (Zij was hierop altijd gebuisd.)
Ik herinner me de Rock-Werchter-gangers van enkele jaren terug die zich letterlijk smachtend achter haar in het stof lieten vallen wanneer Ze langsliep in een weinigverhullende boxer en bikini-top.
Een hilarische scene die de absurditeit van de realiteit weer eens bewees. En ondertussen blijkt nog niets veranderd. Ook ik zwijg over ordinariteit.

Onze Vriendin komt vast en zeker op haar pootjes terecht. Zo is ze wel. Ze krijgt wat ze wil en hoe ze wil. Een voorbeeld van een eigenschap die alle vriendinnen delen trouwens, Barbie of niet.

(Flashforward)
Op een mooie zomerdag kruist een even hete Hunk incl. hersens Haar pad, fluistert te quiero mucho mi amor en neemt haar mee naar Argentinië. Vivieron felices y comieron perdices.

Volgende meeting: Buenos Aires. Nice.