GeClausterd, achter haar bureau

Omdat er niet veel tijd is voor wat anders, ziehier een pakketje Claus om wat bij te soezen, te mijmeren of te dansen op een zonnige (jawel!) zondagmiddag - want dat zou ik allemaal wel net ietsje liever doen dan wat ik vandaag nog allemaal moet doen (T-sis-stressss aargh!)
Zijn woorden drukken tegelijk ook soms een fractie van het gevoel uit tegenover mijn eigen geproduceerde woorden, m.n. iets in de zin van: "Ga nu, verzen, op jullie lichte voeten" ;)

Het originele clipje dat ik eigenlijk hier wou zetten, maar wat niet lukte, is trouwens in Gent gedraaid en zit vol herkenning! Mooi!

ENVOI

My verses stand gawping a bit.
I never get used to this. They’ve lived here
long enough.
Enough. I send them out of the house, I don’t want to wait
until their toes are cold.
Unhampered by their unclear clamour
I want to hear the humming of the sun
or that of my heart, that treacherous sponge that hardens.

My verses don’t screw classically,
they babble commonly and bluster far too nobly.
In winter their lips leap.
in spring they lie flat at the first warmth,
they ruin my summer
and in autumn they smell of women.

Enough. For another twelve lines on this sheet
I’ll hold my hand over their head
and then they’ll get a boot up the arse.
Go and pester elsewhere, one-cent rhymes
tremble elsewhere before twelve readers
and a snoring reviewer.

Go now, verses, on your light feet,
you have not trodden hard on the old earth
where the graves laugh when they see their guests,
the one corpse stacked on top of the other.
Go now and stagger to her
whom I do not know.

ENVOI

Mijn verzen staan nog wat te gapen.
Ik word dit nooit gewoon. Zij hebben hier lang
genoeg gewoond.
Genoeg. Ik stuur ze ’t huis uit. ik wil niet wachten
tot hun tenen koud zijn.
Ongehinderd door hun onhelder misbaar
wil ik het gegons van de zon horen
of dat van mijn hart, die verraderlijke spons die verhardt.

Mijn verzen neuken niet klassiek,
zij brabbelen ordinair of brallen al te nobel.
In de winter springen hun lippen,
in de lente liggen zij plat bij de eerste warmte,
zij verzieken mijn zomer
en in de herfst ruiken zij naar vrouwen.

Genoeg. Nog twaalf regels lang op dit blad
hou ik ze de hand boven het hoofd
en dan krijgen zij een schop in hun gat.
Ga elders drammen, rijmen van een cent,
elders beven voor twaalf lezers
en een snurkende recensent.

Ga nu, verzen, op jullie lichte voeten,
jullie hebben niet hard getrapt op de oude aarde
waar de graven lachen als zij hun gasten zien,
het ene lijk gestapeld op het andere.
Ga nu en wankel naar haar
die ik niet ken.



© 1985, Hugo Claus
From: Gedichten
Publisher: De Bezige Bij, Amsterdam, 2004

Over toestanden en katerwaarheden

Huidige toestand van de blogster in dit veld?

Die heeft ergens anders Veel en Grote Andere Belangrijke Woorden te produceren dezer dagen en nog heel heel heel wat volgenden. T-sis heet haar nieuwe liefde, maar de relatie is er eentje met opvliegers en opflakkeringen, met aantrekken en afstoten. Spannend, dat wel. En interessant, dat ook. Gelukkig.

Maar dus: niet getreurd en geen gegrien over de magere blogproductiviteit, hou uzelf maar even luchtig bezig, geniet van de zomerachtige zon - daar dient ze tenslotte voor en 'dat is trouwens veel beter voor uw ogen dan al dat gestaar naar uw computerscherm' - en kom dan later of wanneer het u past maar eens terug. U zal zien, de bus wacht hier.


Nog een heerlijk quoteje voor het slapengaan:

The Cheshire Cat to Alice in Wonderland: "If you don't know where to go - it doesn't matter which way you take."

(Lewis Carol)

Masterproef

Er zijn dingen die je ziek of niet ziek sowieso moet doen, administratieve schoolzaken bijvoorbeeld. Registratie van je Masterproef valt daaronder. Check.

Voorlopig wordt nu dit T-woord achter slot en grendel gezet en mag het arme ding pas opnieuw levenslicht zien in februari 2010. Hopelijk volgt daarna heel snel een exponentiële groei!

Ps. En ja, ik wou hier gewoon eens een grafiekje zetten, en het nrc had er toevallen een mooie staan, de guldens doen er dus niet toe, de jaren nog veel minder(!) :-)