Een pechwolk vol gecrashte computers, woeste kotbazen om niets, platte fietsbanden, administratief gezever en veel 'gesnotvalling' deden mij belanden op een bankje aan het Gentse water tegenover het avondlijk verlichte justitiepaleis. Rust wou ik even en zitten op een bank tussen al het gehol en gedol heen van de voorbije dagen.
De avond ervoor las ik ergens dat wanneer je je volgens de zen-ideeën bewust wordt van het 'Nu', en vervolgens elk 'nu'-momentje apart beschouwt en tracht geluk te vinden in elk van die momentjes, geluk eenvoudigweg veel bereikbaarder is. Zo logisch dat het bijna simpel klinkt, moet ik toegeven. Ik zat zwijgend op dat bankje en stemde ermee in. Ondanks 'de barre tijden'.
De nu-nu-nu-momentjes waarvan ik mij op dat moment bewust werd waren 'gelukkig' en ik relativeerde de pechwolk. Ik keek hoe tram, auto's en mensen aan mij voorbij reden en wandelden, hoe links de Gentse Big-Ben-klok het uur aangaf en hoe appartementen oplichtten in het water. Mooie appartementen, met kunst op de balkons. Even konden thesis en toekomst mij niets schelen, dat deden ze immers al op alle àndere nu-momenten in de 24 uren van een dag, dus dat mocht, daar, toen, op die enkele kleine momentjes.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten